Eκδίκηση, ε....?
Πείραμα κατέγραψε (μέσω τομογράφου) αντιδράσεις στον εγκέφαλο των ανθρώπων που εκδικούνται
H χαρά της εκδίκησης !!!!!
Προκαλεί τα ίδια συναισθήματα με την επιβράβευση
Σε όσους αναρωτιούνται γιατί μπορεί κάποιος να είναι εκδικητικός με τους άλλους ανθρώπους, οι επιστήμονες απαντούν:
"επειδή τον ευχαριστεί! "
Νέα επιστημονικά δεδομένα δείχνουν πως η εκδίκηση - ακόμη και εκείνη που στρέφεται κατά αγνώστων - είναι γλυκιά
Ερευνητές από το Τμήμα Ψυχιατρικών Ερευνών του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης μελέτησαν τις αντιδράσεις του εγκεφάλου στη διάρκεια εκδικητικών συμπεριφορών και ανακάλυψαν πως η εκδίκηση προκαλεί τα ίδια συναισθήματα με αυτά που προκαλούνται όταν κάποιος επιβραβεύεται για κάτι που έκανε.
Πώς έγινε το πείραμα.
Ο Dominique de Quervain και οι συνεργάτες του πραγματοποίησαν ένα πείραμα όπου συμμετείχαν 14 άνδρες εθελοντές οι οποίοι κλήθηκαν να «παίξουν» ένα παιχνίδι:
επιλέγονταν ανά δύο, άγνωστοι μεταξύ τους. Ο πρώτος παίκτης έδινε ένα ποσό (αληθινών) χρημάτων στον δεύτερο και εκείνος επέλεγε ή να ανταποδώσει ή να πράξει κατά το προσωπικό του συμφέρον. Και ο «χαμένος», αντίστοιχα, είχε τη δυνατότατα να διαλέξει τον δρόμο της εκδίκησης.
Αυτή την επιλογή έκανε η συντριπτική πλειονότητα των παικτών (έξι από τους επτά).
Οι επιστήμονες παρενέβαιναν - με τομογράφους εκπομπής ποζιτρονίων (PET) - τη στιγμή που κάποιος παίκτης αποφάσιζε την τιμωρία του αντιπάλου του και κατά τη διάρκεια της τιμωρίας αυτής. Σκοπός των ερευνητών ήταν να μελετήσουν τις αντιδράσεις στον εγκέφαλο των εκδικητών.
Τα ευρήματα τους εντυπωσίασαν!
«Χτύπαγε κόκκινο»! Σύμφωνα με τα ευρήματα της τομογραφίας, όταν ο παίκτης αποφάσιζε να εκδικηθεί τον συμπαίκτη που τον αδίκησε στη μοιρασιά των χρημάτων, ενεργοποιούνταν στον εγκέφαλό του ο κερκοφόρος πυρήνας, περιοχή που σχετίζεται με την ευχαρίστηση αλλά και με την ακατανίκητη επιθυμία για κάτι.
Και κατά τη διάρκεια της εκδικητικής πράξης ή τιμωρίας (στο συγκεκριμένο πείραμα ήταν η αφαίρεση χρημάτων από τον αντίπαλο) η τομογραφία... «χτύπαγε κόκκινο» στην περιοχή του striatum (ραβδωτή μάζα από λευκή και φαιά ουσία η οποία εντοπίζεται μπροστά από τον θάλαμο σε κάθε ημισφαίριο του εγκεφάλου). H συγκεκριμένη περιοχή ενεργοποιείται κάθε φορά που ο άνθρωπος κυριεύεται από αισθήματα χαράς και ευχαρίστησης.
Μέτρηση με την οξυγόνωση. Ευχαρίστηση εκδήλωναν οι... «εκδικητές» ακόμη και αν κατά τη διαδικασία της «τιμωρίας» έχαναν και οι ίδιοι χρήματα.
Σε αυτή την περίπτωση οι επιστήμονες παρατήρησαν ενεργοποίηση του προκινητικού φλοιού - περιοχή του εγκεφάλου που δραστηριοποιείται όταν ένα άτομο χρειάζεται να προχωρήσει σε ανάλυση κόστους - οφέλους, προκειμένου να αντιμετωπίσει μια συγκεκριμένη κατάσταση.
H ενεργοποίηση ορισμένων περιοχών του εγκεφάλου μετράται στην τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων ανάλογα με την «κατανάλωση» οξυγόνου.
Όσο περισσότερο οξυγόνο «ρουφούν» κάποιες περιοχές τόσο μεγαλύτερη είναι και η δραστηριότητά τους.
Παρόμοια είναι τα συμπεράσματα ανάλογου πειράματος που είχε πραγματοποιήσει το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης με τη συμμετοχή 240 ατόμων - ανδρών και γυναικών.
Στη διάρκεια του πειράματος, αποφασίστηκαν από τους παίκτες 1.270 εκδικήσεις!
Κριτήριο το προσωπικό συμφέρον.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι οι εκδικητικές τάσεις εκδηλώθηκαν παρά το γεγονός ότι οι παίκτες ήταν άγνωστοι μεταξύ τους - με μόνο κριτήριο το προσωπικό συμφέρον του καθενός.
Άλλωστε, στους περισσότερους ανθρώπους έχει συμβεί να περιμένουν να ανάψει το κόκκινο στο φανάρι και να κλείνουν εσκεμμένα τον δρόμο στον πίσω οδηγό που προσπαθεί να «χωθεί» για να ξεκινήσει πρώτος.
Το χαμόγελο ευχαρίστησης μετά την επιτυχία του... εγχειρήματος είναι επίσης συχνό!
Πάντως, οι ειδικοί εκτιμούν πως η προαναφερθείσα μελέτη συμβάλλει στην κατανόηση των σχέσεων και της συνεργασίας μεταξύ των ανθρώπων σε μια κοινωνία.
Πληροφορήθηκα από Τα Νέα....
Όταν κάποιος μας πληγώνει, είναι πιθανόν – αν δεν προσέξουμε - να γεννηθεί μέσα μας η
επιθυμία να πάθει αυτός ο άνθρωπος κάποιο κακό. Αυτή η επιθυμία είναι που συνιστά και το κίνητρο της εκδίκησης.
Η εκδίκηση δεν παίρνει, κατ’ ανάγκη, ενεργητική μορφή. Εκδίκηση δεν είναι μόνο το να κάνουμε κάτι συγκεκριμένο για να βλαπτεί ο άλλος. Υπάρχει και η παθητική εκδίκηση, όταν αμελούμε να βοηθήσουμε κάποιον που κατά τα άλλα (αν δεν υπήρχε η αρνητική διάθεση) θα φροντίζαμε να βοηθήσουμε, ή ακόμη όταν χαιρόμαστε που υποφέρει – εξ’ αιτίας ίσως κάποιου τρίτου προσώπου – αυτός που μας πλήγωσε.
Η εκδικητική διάθεση γεννιέται μέσα μας με ύπουλο τρόπο, χωρίς καλά – καλά να το προσέξουμε, σε ένα σχεδόν υποσυνείδητο επίπεδο. Το τραγικό με την εκδικητικότητα είναι ότι τελικά μας κάνει και εμάς σκληρούς ανθρώπους, παρόμοιους ίσως με αυτόν που αρχικά μας έβλαψε. Η εκδικητική διάθεση αιχμαλωτίζει και δηλητηριάζει το συναισθηματικό μας κόσμο, εκτοπίζοντας άλλα, ωραιότερα συναισθήματα, ώστε σταδιακά η ικανότητά μας να βιώνουμε χαρά, ειρήνη και αγάπη να μειώνεται.
Στο πρόβλημα της εκδικητικότητας μπορούμε να μιλούμε τόσο για “πρόληψη” όσο και για “θεραπεία”.
Πρόληψη είναι όταν προλαμβάνουμε τον εαυτό μας μόλις υποστούμε την πληγή ώστε, με μια νηφάλια επιτήρηση των σκέψεων μας, να “δούμε” μέσα μας την “πρόταση” της εκδίκησης και να την απορρίψουμε πριν γίνει απόφαση. Για να κατορθώσουμε όμως κάτι τέτοιο, πρέπει πρώτα να αποκτήσουμε την ικανότητα να διακρίνουμε τις κινήσεις του εσωτερικού μας κόσμου, κάτι που γίνεται με την ειλικρίνεια προς τον εαυτό μας και με την εξάσκηση.
Θεραπεία της εκδικητικότητας είναι όταν, αφού έχουμε ήδη κυριαρχηθεί από την αρνητική αυτή διάθεση, αλλάζουμε προσέγγιση και αναζητούμε τρόπο να συγχωρέσουμε τον άλλο για αυτό που μας έκανε. Η συγχωρητικότητα είναι η ακριβώς αντίθετη κατάσταση της εκδικητικότητας, και άρα έχει τη δύναμη να ενεργήσει ως “αντίδοτο” στον ψυχικό μας κόσμο. Όλη η πικρία μας, όλη η οργή μας, όλη η ταραχή και η αναστάτωση, όλα σβήνουν όταν βιώσουμε τη γλυκύτητα και τη γαλήνη της συγγνώμης. Για να μπορέσουμε να συγχωρέσουμε, είναι απαραίτητο να δούμε το σφάλμα του άλλου με επιείκεια - βλέποντας ίσως τους παράγοντες που τον ώθησαν στην πράξη του (π.χ. “Μπορεί να μου φέρθηκε καταπιεστικά αλλά είχε αγωνία για μένα και μόνο έτσι ήξερε να την εκφράσει”).
Όταν μάθουμε να προλαμβάνουμε ή να θεραπεύουμε την εκδικητικότητα, θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα προς την προσωπική μας ωρίμανση και θα έχουμε εξασφαλίσει, σε μεγάλο βαθμό, την ειρήνη και την ανάπαυση του ψυχικού μας κόσμου.
Πληροφορήθηκα στο help-net....
........................................Και γω στη μέση.......................................
H χαρά της εκδίκησης !!!!!
Προκαλεί τα ίδια συναισθήματα με την επιβράβευση
Σε όσους αναρωτιούνται γιατί μπορεί κάποιος να είναι εκδικητικός με τους άλλους ανθρώπους, οι επιστήμονες απαντούν:
"επειδή τον ευχαριστεί! "
Νέα επιστημονικά δεδομένα δείχνουν πως η εκδίκηση - ακόμη και εκείνη που στρέφεται κατά αγνώστων - είναι γλυκιά
Ερευνητές από το Τμήμα Ψυχιατρικών Ερευνών του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης μελέτησαν τις αντιδράσεις του εγκεφάλου στη διάρκεια εκδικητικών συμπεριφορών και ανακάλυψαν πως η εκδίκηση προκαλεί τα ίδια συναισθήματα με αυτά που προκαλούνται όταν κάποιος επιβραβεύεται για κάτι που έκανε.
Πώς έγινε το πείραμα.
Ο Dominique de Quervain και οι συνεργάτες του πραγματοποίησαν ένα πείραμα όπου συμμετείχαν 14 άνδρες εθελοντές οι οποίοι κλήθηκαν να «παίξουν» ένα παιχνίδι:
επιλέγονταν ανά δύο, άγνωστοι μεταξύ τους. Ο πρώτος παίκτης έδινε ένα ποσό (αληθινών) χρημάτων στον δεύτερο και εκείνος επέλεγε ή να ανταποδώσει ή να πράξει κατά το προσωπικό του συμφέρον. Και ο «χαμένος», αντίστοιχα, είχε τη δυνατότατα να διαλέξει τον δρόμο της εκδίκησης.
Αυτή την επιλογή έκανε η συντριπτική πλειονότητα των παικτών (έξι από τους επτά).
Οι επιστήμονες παρενέβαιναν - με τομογράφους εκπομπής ποζιτρονίων (PET) - τη στιγμή που κάποιος παίκτης αποφάσιζε την τιμωρία του αντιπάλου του και κατά τη διάρκεια της τιμωρίας αυτής. Σκοπός των ερευνητών ήταν να μελετήσουν τις αντιδράσεις στον εγκέφαλο των εκδικητών.
Τα ευρήματα τους εντυπωσίασαν!
«Χτύπαγε κόκκινο»! Σύμφωνα με τα ευρήματα της τομογραφίας, όταν ο παίκτης αποφάσιζε να εκδικηθεί τον συμπαίκτη που τον αδίκησε στη μοιρασιά των χρημάτων, ενεργοποιούνταν στον εγκέφαλό του ο κερκοφόρος πυρήνας, περιοχή που σχετίζεται με την ευχαρίστηση αλλά και με την ακατανίκητη επιθυμία για κάτι.
Και κατά τη διάρκεια της εκδικητικής πράξης ή τιμωρίας (στο συγκεκριμένο πείραμα ήταν η αφαίρεση χρημάτων από τον αντίπαλο) η τομογραφία... «χτύπαγε κόκκινο» στην περιοχή του striatum (ραβδωτή μάζα από λευκή και φαιά ουσία η οποία εντοπίζεται μπροστά από τον θάλαμο σε κάθε ημισφαίριο του εγκεφάλου). H συγκεκριμένη περιοχή ενεργοποιείται κάθε φορά που ο άνθρωπος κυριεύεται από αισθήματα χαράς και ευχαρίστησης.
Μέτρηση με την οξυγόνωση. Ευχαρίστηση εκδήλωναν οι... «εκδικητές» ακόμη και αν κατά τη διαδικασία της «τιμωρίας» έχαναν και οι ίδιοι χρήματα.
Σε αυτή την περίπτωση οι επιστήμονες παρατήρησαν ενεργοποίηση του προκινητικού φλοιού - περιοχή του εγκεφάλου που δραστηριοποιείται όταν ένα άτομο χρειάζεται να προχωρήσει σε ανάλυση κόστους - οφέλους, προκειμένου να αντιμετωπίσει μια συγκεκριμένη κατάσταση.
H ενεργοποίηση ορισμένων περιοχών του εγκεφάλου μετράται στην τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίων ανάλογα με την «κατανάλωση» οξυγόνου.
Όσο περισσότερο οξυγόνο «ρουφούν» κάποιες περιοχές τόσο μεγαλύτερη είναι και η δραστηριότητά τους.
Παρόμοια είναι τα συμπεράσματα ανάλογου πειράματος που είχε πραγματοποιήσει το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης με τη συμμετοχή 240 ατόμων - ανδρών και γυναικών.
Στη διάρκεια του πειράματος, αποφασίστηκαν από τους παίκτες 1.270 εκδικήσεις!
Κριτήριο το προσωπικό συμφέρον.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι οι εκδικητικές τάσεις εκδηλώθηκαν παρά το γεγονός ότι οι παίκτες ήταν άγνωστοι μεταξύ τους - με μόνο κριτήριο το προσωπικό συμφέρον του καθενός.
Άλλωστε, στους περισσότερους ανθρώπους έχει συμβεί να περιμένουν να ανάψει το κόκκινο στο φανάρι και να κλείνουν εσκεμμένα τον δρόμο στον πίσω οδηγό που προσπαθεί να «χωθεί» για να ξεκινήσει πρώτος.
Το χαμόγελο ευχαρίστησης μετά την επιτυχία του... εγχειρήματος είναι επίσης συχνό!
Πάντως, οι ειδικοί εκτιμούν πως η προαναφερθείσα μελέτη συμβάλλει στην κατανόηση των σχέσεων και της συνεργασίας μεταξύ των ανθρώπων σε μια κοινωνία.
Πληροφορήθηκα από Τα Νέα....
Όταν κάποιος μας πληγώνει, είναι πιθανόν – αν δεν προσέξουμε - να γεννηθεί μέσα μας η
επιθυμία να πάθει αυτός ο άνθρωπος κάποιο κακό. Αυτή η επιθυμία είναι που συνιστά και το κίνητρο της εκδίκησης.
Η εκδίκηση δεν παίρνει, κατ’ ανάγκη, ενεργητική μορφή. Εκδίκηση δεν είναι μόνο το να κάνουμε κάτι συγκεκριμένο για να βλαπτεί ο άλλος. Υπάρχει και η παθητική εκδίκηση, όταν αμελούμε να βοηθήσουμε κάποιον που κατά τα άλλα (αν δεν υπήρχε η αρνητική διάθεση) θα φροντίζαμε να βοηθήσουμε, ή ακόμη όταν χαιρόμαστε που υποφέρει – εξ’ αιτίας ίσως κάποιου τρίτου προσώπου – αυτός που μας πλήγωσε.
Η εκδικητική διάθεση γεννιέται μέσα μας με ύπουλο τρόπο, χωρίς καλά – καλά να το προσέξουμε, σε ένα σχεδόν υποσυνείδητο επίπεδο. Το τραγικό με την εκδικητικότητα είναι ότι τελικά μας κάνει και εμάς σκληρούς ανθρώπους, παρόμοιους ίσως με αυτόν που αρχικά μας έβλαψε. Η εκδικητική διάθεση αιχμαλωτίζει και δηλητηριάζει το συναισθηματικό μας κόσμο, εκτοπίζοντας άλλα, ωραιότερα συναισθήματα, ώστε σταδιακά η ικανότητά μας να βιώνουμε χαρά, ειρήνη και αγάπη να μειώνεται.
Στο πρόβλημα της εκδικητικότητας μπορούμε να μιλούμε τόσο για “πρόληψη” όσο και για “θεραπεία”.
Πρόληψη είναι όταν προλαμβάνουμε τον εαυτό μας μόλις υποστούμε την πληγή ώστε, με μια νηφάλια επιτήρηση των σκέψεων μας, να “δούμε” μέσα μας την “πρόταση” της εκδίκησης και να την απορρίψουμε πριν γίνει απόφαση. Για να κατορθώσουμε όμως κάτι τέτοιο, πρέπει πρώτα να αποκτήσουμε την ικανότητα να διακρίνουμε τις κινήσεις του εσωτερικού μας κόσμου, κάτι που γίνεται με την ειλικρίνεια προς τον εαυτό μας και με την εξάσκηση.
Θεραπεία της εκδικητικότητας είναι όταν, αφού έχουμε ήδη κυριαρχηθεί από την αρνητική αυτή διάθεση, αλλάζουμε προσέγγιση και αναζητούμε τρόπο να συγχωρέσουμε τον άλλο για αυτό που μας έκανε. Η συγχωρητικότητα είναι η ακριβώς αντίθετη κατάσταση της εκδικητικότητας, και άρα έχει τη δύναμη να ενεργήσει ως “αντίδοτο” στον ψυχικό μας κόσμο. Όλη η πικρία μας, όλη η οργή μας, όλη η ταραχή και η αναστάτωση, όλα σβήνουν όταν βιώσουμε τη γλυκύτητα και τη γαλήνη της συγγνώμης. Για να μπορέσουμε να συγχωρέσουμε, είναι απαραίτητο να δούμε το σφάλμα του άλλου με επιείκεια - βλέποντας ίσως τους παράγοντες που τον ώθησαν στην πράξη του (π.χ. “Μπορεί να μου φέρθηκε καταπιεστικά αλλά είχε αγωνία για μένα και μόνο έτσι ήξερε να την εκφράσει”).
Όταν μάθουμε να προλαμβάνουμε ή να θεραπεύουμε την εκδικητικότητα, θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα προς την προσωπική μας ωρίμανση και θα έχουμε εξασφαλίσει, σε μεγάλο βαθμό, την ειρήνη και την ανάπαυση του ψυχικού μας κόσμου.
Πληροφορήθηκα στο help-net....
........................................Και γω στη μέση.......................................
Όταν μάθουμε να προλαμβάνουμε ή να θεραπεύουμε την εκδικητικότητα, θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα προς την προσωπική μας ωρίμανση και θα έχουμε εξασφαλίσει, σε μεγάλο βαθμό, την ειρήνη και την ανάπαυση του ψυχικού μας κόσμου.
===================================
Τα λόγια του Χριστού μου θυμίζουν αυτά. Είδες τελικά; :P
Posted by
nassos |
5:46 PM
Μωρέ σα να χςις δίκιο.....Γι αυτό τα άλα κι εγώ εδώ, να δο΄τμε τι θα δούμε....
Posted by
liodara |
6:00 PM
Αυτη η ατιμη η "ειρηνη" σπανια βρισκεται και δυσκολα κρατιεται.
Posted by
Anonymous |
9:45 PM
Ekseretika endiaferon to post su. Einai pragmati dyo oi dromoi o eukolos- psixofthoros ke o diskolos-ofelimos. Oi perissoteroi (tu grafontos mh ekserumenou) epilegume ton proto... o deuteros xaskei mporta mas san pylh paradeisou ke emeis exume xasei ta klidia :) Ti mas krata makria apo th sinxoritikotita; Mipos h elleiphs sinkatavash pros ton idio mas ton eauto;
Posted by
Mh Xeirotera |
4:03 AM
Αλήθεια, έχετε σκεφτεί ότι η εκδικητικότητα θα μπορούσε να είναι έχει την προέλευσή της σ' ένα αίσθημα δικαιοσύνης που (υποτίθεται ότι) πρέπει να επικρατεί μεταξύ των ανθρώπων; Μήπως θα μπορούσε να αποβλέπει και σε μία κοινωνική ισορροπία; Σε κάποιο βαθμό βρίσκουμε την εκδικητικότηα και στα ζώα που, βέβαια, θα μπορούσε να θεωρηθεί και μιά μορφή άμυνας. 'Ισως να είναι μιά εκδήλωση μιας λανθάνουσας μορφής άμυνας στους ανθρώπους, αφού η εκδίκηση, δηλαδή η ανταπόδοση του κακού θα μπορούσε να λειτουργήσει προληπτικά για μελλοντικές απόπειρες προσβολής.
Posted by
Anonymous |
9:33 AM
Η εκδίκηση είναι ένα κρύο πιάτο..φεύ!
Καλύτερα η λήθη. Τους ξεχνάς και κατά κάποιο τρόπο τους απορρίπτεις. Γιατί αυτός που βλάπτει τους άλλους το κάνει για να λάβει την εκδίκησή τους, μετά να ξανα-βλάψει να τον εκδικηθούνε..σε μία δώσε-πάρε σχέση χωρίς τέλος.
Ενώ η λήθη βάζει τέλος. Και το παιχνίδι σπάει στα χέρια των απο πάνω.
Posted by
Marina |
12:27 PM
Πολύ καλό post.
Σφαιρική εικόνα, επιστημονική και φιλοσοφική, βιολογική και ψυχολογική, πρακτική και θεωρητική.
Πολύ ενδιαφέρον.
Posted by
Jason |
4:18 PM
Έχω τρομερότατη επιμονή, γαιουρινή θα έλεγα, η εκδήκιση για μενα είναι μια άγνωστη λέξη...
ώρες ώρες όμως αισθάνομαι λίγο βλάκας όταν με ποδοπατούν και πεισμώνω πολύ άγρια!!!
Posted by
Fibi |
12:29 AM
;-)
Posted by
An-Lu |
3:18 PM
Σίγουρα η εκδίκηση είναι πηγή πολλών δεινών για τον άνθρωπο και την ανθρωπότητα, αλλά στην πράξη τα πράγματα διαφέρουν. Για ρωτήστε πώς αισθάνεται μια γυναίκα (ή άνδρας) όταν ανακαλύπτει την απιστία του συντρόφου της (ή του), ή μια μάνα όταν στέκεται μπροστά στον δολοφόνο του παιδιού της. Μερικά συναισθήματα όσες αναλύσεις γίνουν, όσες θεωρίες κι αν γραφτούν δεν είναι εύκολο να τα απωθήσεις.
Posted by
vlacha |
12:20 PM
Εντόπισαν έκκριση ντοπαμίνης στο Nucleus Accumbens ή κάποιος άλλος μηχανισμός λειτουργεί?
By the way, δες στο blog μου τη σειρά η "Αύρα του Νικητή"... Μπρεί να σε ενδιαφέρει.
Posted by
the Idiot Mouflon |
12:11 AM